Asset Publisher
Hodowla lasu
fot. Marek Wiśniewski
Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach, zakładanie oraz pielęgnację upraw leśnych i drzewostanów.
Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego lasu do siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.
Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają one stworzyć optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu, w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.
Przeczytaj więcej na stronie lasy.gov.pl.
Gospodarując lasami państwowymi Nadleśnictwo Trzebielino kieruje się przede wszystkim zasadą: powszechnej ochrony lasów, utrzymania trwałości, zrównoważonego wykorzystania wszystkich funkcji jak i powiększania zasobów leśnych. Prowadząc odpowiedzialną gospodarkę leśną uwzględnienia wszystkie możliwe warunki społeczne, łącząc przy tym troskę o środowisko.
Głównym celem hodowli lasu winno być zachowanie trwałości lasów i ich wzbogacanie poprzez dążenie do osiągnięcia zgodności biocenozy leśnej z warunkami siedliskowymi, zapewnienie produkcji drewna i innych użytków na zasadach reprodukcji rozszerzonej oraz kształtowanie pozaprodukcyjnych funkcji lasu. W Planie urządzenia lasu na lata 2020-2029 zaplanowano następujące zadania z zakresu hodowli lasu:
- odnowienia i zalesienia otwarte – 1607,64 ha
- odnowienia pod osłoną – 351,95 ha
- poprawki i uzupełnienia – 198,96 ha
- zabiegi agrotechniczne - 1920,06 ha
- pielęgnowanie – 3170,00 ha
w tym :
- pielęgnowanie gleby - 724,58 ha
- czyszczenia wczesne - 609,82 ha
- czyszczenia późne - 1835,60 ha
Do produkcji sadzonek jest potrzebna odpowiednia baza nasienna którą stanowią w Nadleśnictwie Trzebielino gospodarcze drzewostany nasienne sosnowe o pow. ok. 206,23 ha. W skład bazy wchodzą również drzewa mateczne brzozy brodawkowatej-3 szt., olszy czarnej-3 szt., cztery bloki upraw pochodnych Bk i So o łącznej pow. 179,95 ha oraz uprawy pochodne So i Bk o pow. 142,46 ha.
Odnowienie naturalne buka po rębni złożonej
Asset Publisher
Informacja o ASF
Informacja o ASF
ASF czyli Afrykański Pomór Świń jest to zakaźna choroba wirusowa, która występuje u świń i dzików. Jak nazwa wskazuje pierwsze ogniska tej choroby wykryto w Afryce ponad 100 lat temu na obszarach Kenii. W Europie choroba ta po raz pierwszy pojawiła się w 1957 roku w Portugalii. Do Polski wirus prawdopodobnie przedostał się od naszych wschodnich sąsiadów - pierwsze padłe dziki zarażone wirusem wykryto w 2014 w województwie podlaskim. Mimo usilnych starań myśliwych, rolników i weterynarzy choroba szybko rozprzestrzenia się ta terenie kraju – co chwila słyszymy o kolejnych nowych przypadkach występowania ASF. Do niedawna choroba ta obecna była tylko we wschodniej części naszego kraju. Niestety w listopadzie 2019 roku pojawiło się nowe ognisko w województwie lubuskim a kilka dni później wirus pojawił się w Wielkopolsce.
Choroba jest przenoszona poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami, ich krwią lub odchodami a także padliną, jak również poprzez kontakt z obiektami skażonymi np. pojazdy, odzież. Wirusa przenosi również kleszcz z rodzaju Ornithodorus, które na szczęście nie występują w Europie.
Co prawda wirus nie stanowi zagrożenia dla człowieka - jest niebezpieczny tylko dla dzików i świń, jednak musimy być bardzo ostrożni by nie przyczynić się do jej przenoszenia na choćby swoich ubraniach.
Charakterystycznymi objawami choroby u świń i dzików są: wysoka gorączka, brak apetytu, zapalenia spojówek, kaszel, pienisty wypływ z nosa, biegunka, wymioty. Czasami pojawiają się również drgawki. Zdarza się, że choroba zabija zwierzęta jeszcze w okresie inkubacji – jest to tzw. postać nadostara choroby; lub trwa kilkanaście miesięcy doprowadzając do wyniszczenia osobnika – postać przewlekła. Śmiertelność w zarażonych stadach prawie zawsze wynosi 100%, choć część dzików może przeżyć zakażenie, stając się nosicielami choroby.
Niestety nie ma szczepionki przeciwko wirusowi ASF dlatego bardzo ważne jest zachowanie środków ostrożności i regulacja populacji dzików aby wirus nie rozprzestrzeniał się dalej.
Szczegółowe informacje o ASF można znaleźć tutaj: kliknij.
