Wydawca treści
Nordic walking
Nordic walking to prawdziwy fenomen, jeden z najpopularniejszych sportów w Polsce i Europie, młodszy niż większość osób go uprawiających.
Za praojców nordic walkingu można uznać fińskich narciarzy, którzy w latach 30. XX w. włączyli spacery z kijkami narciarskimi do swojego letniego treningowego. Ale historia sportu, którą znamy dziś, jest o wiele krótsza.
Tak się zaczęło
W 1988 r. Amerykanin Tom Rutlin nieco przerobił zwykłe zjazdowe kijki narciarskie i zaczął promować marsz z nimi, jako oddzielną formę aktywności: exerstrider. Prawie w tym samym czasie Fin Marko Kantaneva wręczył podczas letnich przygotowań kijki narciarskie swoim uczniom trenującym biegi narciarskie. Na podstawie obserwacji młodych zawodników oraz badań przeprowadzonych później w Finnish Sports Institute w Vierumäki, Kantaneva napisał pracę magisterską poświęconą sauvakävely, czyli „chodzeniu z kijami". Nazwa nordic walking powstała 1997 r., kiedy fińska firma Exel postanowiła wykorzystać pomysł Kantanevy i wypuściła na rynek pierwsze kije specjalnie zaprojektowane do chodzenia. Tak rozpoczęła się ekspansja jednej z najszybciej zdobywających popularność form aktywności.
Nordic walking był skazany na sukces. Jest idealną dyscypliną w czasach, kiedy tak popularny jest trend active ageing, czyli aktywności osób starszych. Ci, którzy nie czują się na siłach, żeby biegać, jeździć na rowerze czy pływać, zawsze mogą chwycić za kije – bo to zbawienie, dla osób, mających problem nawet ze zwykłym poruszaniem się. Z tego powodu do nordic walkingu przylgnęła nawet opinia trochę niepoważnego „sportu dla emerytów". To błąd. W Skandynawii uprawiają go dosłownie wszyscy, a w Findlandii został nawet włączony do programu wychowania fizycznego w szkołach. Pamiętajmy, nordic walking powstał jako element treningu narciarzy biegowych. Kto widział zdjęcie Norweżki Marit Bjoergen, wie, że ten sport uprawiają twardziele. Nordic walking wykorzystuje oczywiście w swoich treningach także Justyna Kowalczyk.
O co w tym chodzi?
Po co nam w ogóle potrzebne te kije? Czym różni się to od normalnego spaceru? Okazuje się, że podczas zwykłego marszu wykorzystujemy zaledwie 40 proc. naszych mięśni. Ruchy wykonywane podczas marszu z kijami angażują prawie 90 proc. mięśni. A więc nordic walking dużo intensywniej wzmacnia nasze ciało. Przy tym, dzięki kijkom, działają na nie mniejsze obciążenia. Taka aktywność jest więc bezpieczniejsza dla osób otyłych lub z problemami ze stawami kolanowymi. Kijki wymuszają też bardziej wyprostowana sylwetkę i poprawiają stabilność na nierównym terenie.
Uprawianie tego sportu przez godzinę pozwala spalić 400-700 kalorii, czyli o 20-40 proc. więcej niż podczas zwykłego spaceru. Mocniej pracują także płuca – o 20-60 proc. niż w czasie marszu.
Takie efekty osiągniemy oczywiście tylko wtedy, jeśli będziemy stosować odpowiednią technikę marszu. Najpierw zakładamy na ręce paski kijków, tak, by nie były zbyt luźne. Później swobodnie opuszczamy ręce wzdłuż tułowia i ciągniemy kije. Marsz zaczynamy naturalnie, wahadłowo poruszając rękami. Kiedy ramię jest w górze, chwytamy rękojeść kija i cofamy ramię wywierając delikatny nacisk. Kiedy ramię będzie na wysokości biodra, puszczamy rękojeść i znów unosimy ramię, ciągnąc kij. Kiedy wypadniemy z rytmu najlepiej wznowić marsz od ciągnięcia kijów. Kiedy nie jesteśmy pewni swojej techniki, powinniśmy poprosić o konsultacje trenera. To niewielki wydatek, dzięki któremu nasz wysiłek będzie efektywny.
Zapraszamy do lasu
Las jest wydaje się naturalnym środowiskiem dla uprawiania nordic walking. Miękkie leśne ścieżki amortyzują wstrząsy, dzięki czemu spacer po nich jest mniej obciążający stawy niż po chodniku czy asfalcie. Zaletą jest także ich nierówność – dzięki temu nasze mięśnie i stawy pracują w większym zakresie. No i to czyste leśne powietrze…
Nie dziwi więc, że, szczególnie w czasie wakacji, w niektórych lasach można spotkać więcej osób spacerujących z kijami niż bez. Leśnicy już dawno zauważyli, że, stawiając na nordic walking, przyciągną do lasów więcej turystów, więc tworzą kolejne ścieżki do uprawiania tego sportu oraz organizują imprezy dla jego miłośników. Dziś trudniej znaleźć nadleśnictwo, gdzie nie ma specjalnej trasy, niż takie, gdzie one są. Wiele, jeśli nie większość, oznakowana jest tablicami zgodnymi z ogólnoeuropejskimi standardami nordic walking. Na tablicach znajdują się mapy oraz wskazówki dotyczące techniki, doboru sprzętu i walorów zdrowotnych tego sportu. Informacje na temat tras i planowanych imprez można znaleźć na stronach internetowych Lasów Państwowych, regionalnych dyrekcji, nadleśnictw oraz w serwisie Czaswlas.pl.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Gospodarka łowiecka
Gospodarka łowiecka
W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny – reguluje prawo: polskie i unijne.
W lasach żyje ok. 60 proc. z 618 gatunków kręgowców występujących w Polsce. Rozwój cywilizacji zachwiał odwieczną równowagą i regułami obowiązującymi w ekosystemach leśnych, co wpływa także na bytujące tam zwierzęta. Dlatego obecnie ich liczebność, sposoby opieki nad nimi, a także możliwości zapobiegania szkodom od zwierzyny reguluje prawo polskie i unijne.
Łowiectwo jest elementem ochrony środowiska przyrodniczego – tak definiuje je ustawa „Prawo łowieckie" z 1995 r. Zwierzęta łowne (20 proc. gatunków ssaków i 12 proc. ptaków występujących w Polsce) są dobrem ogólnonarodowym i własnością Skarbu Państwa. Gospodarowaniem zwierzyną łowną, zgodnie z zasadami ekologii oraz racjonalnej gospodarki leśnej, rolnej i rybackiej, zajmują się myśliwi zrzeszeni w Polskim Związku Łowieckim oraz leśnicy.
Przeczytaj więcej o łowiectwie
Gospodarka łowiecka w Nadleśnictwie Trzebielino prowadzona jest na bazie Ośrodka Hodowli Zwierzyny LP na terenie dwóch obwodów łowieckich wyłączonych z wydzierżawienia (obwód 107 i 125) o łącznej powierzchni 25 789 ha. Nadleśnictwo prowadzi działania w taki sposób, aby faktyczna ilość zwierzyny w łowiskach odpowiadała docelowym stanom zawartym w Wieloletnim Planie Łowieckim.
Najważniejszymi celami prowadzonej w Nadleśnictwie gospodarki łowieckiej są:
- prowadzenie wzorcowego zagospodarowania łowisk,
- wdrażanie nowych osiągnięć naukowych i praktycznych z zakresu łowiectwa, jak również prowadzenie badań naukowych,
- odtwarzanie populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących,
- ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych,
- prowadzenie szkoleń z zakresu łowiectwa jak również spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej,
Zagospodarowanie łowieckie na terenie Nadleśnictwa Trzebielino polega przede wszystkim na:
- poprawie warunków bytowania zwierzyny poprzez zwiększenie areału poletek łowieckich na terenie OHZ w celu odciągnięcia zwierzyny łownej od żerowania w uprawach i młodnikach.
- wykładaniu drzew zgryzowych przez okres całego roku (żer włóknisty) podczas wykonywania zabiegów czyszczeń późnych, trzebieży wczesnych i późnych. Drzewa zgryzowe wykładane są średniorocznie na powierzchni ok. 550 ha,
- doskonaleniu metod skutecznego określania wielkości populacji zwierzyny płowej,
- wprowadzaniu gatunków biocenotycznych i owocowych,
- w ramach gospodarki łąkowo – rolnej (dotowanej z funduszy unijnych), uprawianych jest blisko 100 ha zbóż i topinamburów oraz utrzymuje się około 350 ha łąk i pastwisk w dobrej kulturze agrotechnicznej,
Na terenie Nadleśnictwa Trzebielino zwierzyna gruba reprezentowana jest przez jelenie, daniele, sarny i dziki. Zwierzyna drobna bytująca na terenie naszego Nadleśnictwa to lisy, jenoty, borsuki, kuny, norki, tchórze, zające, gęsi, kaczki, gołębie grzywacze. Z gatunków chronionych (kiedyś łownych) spotkać można wydrę, bobra i wilka.
W trakcie trwania sezonu łowieckiego w wyniku polowań pozyskana zostanie tylko niewielka część zwierzyny. Prawidłowe gospodarowanie populacjami zwierząt łownych gwarantuje zachowanie prawidłowej liczebności tej zwierzyny. Brak regulacji liczebności powodowałby znacznie zwiększone szkody przez nią powodowane zarówno w lasach jak i w uprawach rolnych.
Szacowana liczebność zwierzyny na dzień 10.03.2022 r.
Obwód 107
- Jelenie - 251 sztuk
- Daniele - 40 sztuk
- Sarny - 83 sztuk
- Dziki - 47 sztuk
Obwód 125
- Jelenie - 405 sztuk
- Sarny - 135 sztuk
- Dziki - 78 sztuk
W ramach realizacji celów ustawowych na terenach OHZ LP organizowane są polowania dla myśliwych zagranicznych i krajowych. Sprzedażą polowań dla cudzoziemców zajmuje się Zarządca OHZ LP, poprzez współpracę z biurami polowań i myśliwymi indywidualnymi z kraju i zagranicy. Corocznie do ośrodka przyjeżdża wielu pasjonatów myślistwa głównie z krajów Unii Europejskiej. W wielu przypadkach nie liczy się samo pozyskanie trofeum, lecz możliwość obcowania z przyrodą oraz atmosfera, jaką daje przebywanie w łowisku w doborowym towarzystwie. Myśliwi wielokrotnie powracają do nas, zabierając ze sobą swych przyjaciół i rodziny.
Na swoim terenie dysponujemy atrakcyjnym Pensjonatem Leśnym, który również pełni funkcję kwatery myśliwskiej. Pensjonat położony jest w uroczym zakątku pomorskich lasów w miejscowości Wiatrołom. Przy pensjonacie znajduje się zrewitalizowany park wraz ze strumykiem, ścieżkami spacerowymi i oczkami wodnymi. Pensjonat dysponuje 8 pokojami dwuosobowymi i 1 pokojem trzyosobowym wraz z oddzielnymi łazienkami. Pobyt w naszych pensjonacie to nie tylko komfortowy wypoczynek w lesie w towarzystwie życzliwych gospodarzy, oferujących dobrą polską kuchnię, ale również możliwość czynnego wypoczynku w trakcie polowania, grzybobrania, wycieczek pieszych i rowerowych czy spływach kajakowych.
Jeleń szlachetny w leśnictwie Glewnik (fot. P. Niegrzybowski)
