Wydawca treści
Organizacja
W swoim obecnym kształcie Nadleśnictwo Trzebielino powstało ponownie z dniem 1 stycznia 1993 r. po podziale Nadleśnictwa Dretyń. Obejmuje powierzchnię 19 636 ha (w tym leśnej 18 421 ha), na którą składają się z dwa obręby leśne: Trzebielino (9 159 ha) i Wiatrołom (10 477 ha).
Nadleśnictwo Trzebielino jest jednym z 30 Nadleśnictw wchodzących w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku. Położone jest w zachodniej części województwa pomorskiego, w powiatach: bytowskim i słupskim. Zgodnie z obowiązującym podziałem kraju na krainy i dzielnice przyrodniczo-leśne, Nadleśnictwo Trzebielino leży w I Krainie Bałtyckiej, dzielnicy 5 – Pojezierza Drawsko-Kaszubskiego, w mezoregionach: Wysoczyzny Polanowskiej i Pojezierza Bytowskiego. Teren Nadleśnictwa należy do obszarów nizinnych. Rzeźba terenu oraz pokrywa geologiczna obszaru Nadleśnictwa są efektem działania mas lądolodowych i jego wód roztopowych w okresie plejstocenu. W Nadleśnictwie Trzebielino przeważa teren równinny i falisty, poprzecinany dolinami i jarami płynących rzek i strumieni.
Teren Nadleśnictwa należy do zlewni rzek przymorskich. Przeważająca część to dorzecza rzeki Wieprzy, a tylko wschodni fragment zalicza się do dorzecza Słupi-rzeka Kamienica. Sąsiednimi Nadleśnictwami są: Leśny Dwór, Bytów, Osusznica, Dretyń i Warcino.
Stanowiska funkcyjne pełnią następujące osoby:
NADLEŚNICZY Marek Wiśniewski
Z-ca nadleśniczego Konrad Rudziński
Główny księgowy Joanna Konopka
Teren Nadleśnictwa podzielony został na 12 Leśnictw:
Leśnictwo | Powierzchnia [ha] |
Miszewo | 1514 ha |
Zieliń | 2069 ha |
Glewnik | 1611 ha |
Bąkowo | 1904 ha |
Trzebielino | 2061 ha |
Barnowiec | 1518 ha |
Poborowo | 1542 ha |
Barkocino | 1569 ha |
Łubno | 1298 ha |
Wiatrołom | 1572 ha |
Role | 1422 ha |
Turowo | 1556 ha |
Siedziba Nadleśnictwa Trzebielino
Najnowsze aktualności
Informacja o ASF
Informacja o ASF
ASF czyli Afrykański Pomór Świń jest to zakaźna choroba wirusowa, która występuje u świń i dzików. Jak nazwa wskazuje pierwsze ogniska tej choroby wykryto w Afryce ponad 100 lat temu na obszarach Kenii. W Europie choroba ta po raz pierwszy pojawiła się w 1957 roku w Portugalii. Do Polski wirus prawdopodobnie przedostał się od naszych wschodnich sąsiadów - pierwsze padłe dziki zarażone wirusem wykryto w 2014 w województwie podlaskim. Mimo usilnych starań myśliwych, rolników i weterynarzy choroba szybko rozprzestrzenia się ta terenie kraju – co chwila słyszymy o kolejnych nowych przypadkach występowania ASF. Do niedawna choroba ta obecna była tylko we wschodniej części naszego kraju. Niestety w listopadzie 2019 roku pojawiło się nowe ognisko w województwie lubuskim a kilka dni później wirus pojawił się w Wielkopolsce.
Choroba jest przenoszona poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami, ich krwią lub odchodami a także padliną, jak również poprzez kontakt z obiektami skażonymi np. pojazdy, odzież. Wirusa przenosi również kleszcz z rodzaju Ornithodorus, które na szczęście nie występują w Europie.
Co prawda wirus nie stanowi zagrożenia dla człowieka - jest niebezpieczny tylko dla dzików i świń, jednak musimy być bardzo ostrożni by nie przyczynić się do jej przenoszenia na choćby swoich ubraniach.
Charakterystycznymi objawami choroby u świń i dzików są: wysoka gorączka, brak apetytu, zapalenia spojówek, kaszel, pienisty wypływ z nosa, biegunka, wymioty. Czasami pojawiają się również drgawki. Zdarza się, że choroba zabija zwierzęta jeszcze w okresie inkubacji – jest to tzw. postać nadostara choroby; lub trwa kilkanaście miesięcy doprowadzając do wyniszczenia osobnika – postać przewlekła. Śmiertelność w zarażonych stadach prawie zawsze wynosi 100%, choć część dzików może przeżyć zakażenie, stając się nosicielami choroby.
Niestety nie ma szczepionki przeciwko wirusowi ASF dlatego bardzo ważne jest zachowanie środków ostrożności i regulacja populacji dzików aby wirus nie rozprzestrzeniał się dalej.
Szczegółowe informacje o ASF można znaleźć tutaj: kliknij.